ΣΑΝ ΤΗ ΚΟΥΚΟΥΒΑΓΙΑ ΜΟΝΗ

///

ΜΟΝΗ ΣΑΝ ΜΙΑ ΚΟΥΚΟΥΒΑΓΙΑ!!

,,

,,

Πέμπτη 4 Ιουνίου 2015

ΔΗΜΟΣ ΜΟΥΤΣΗΣ ΕΡΗΝΟΥΛΑ ΜΟΥ






Κάθε ρυτίδα του προσώπου μας..
είναι και μια ιστορία..
που ζήσαμε με θάρρος..
υπερηφάνεια... χαμόγελο... κλάμα... αγάπη..
Είναι σαν τα λόγια ενός ανοιχτού βιβλίου.....
ξεφυλλισμένο από τον χρόνο..


 
 
Αδιέξοδο

Τα μάτια χαμηλώνεις και δακρίζεις,
τον ήλιο δεν κοιτάς τον φωτεινό,
στα μαύρα η ψυχή σου είναι ντυμένη
και περπατάς σε δρόμο σκοτεινό.
...


Με χίλια βάσανα η ζήση φορτωμένη,
διέξοδο δεν βρίσκεις πουθενά,
κανείς στο πλάι σου δεν σε καταλαβαίνει
και μεγαλώνουν της ψυχής σου τα κενά.


Στέκονται δίπλα σου αμίλητοι, βουβοί
ανθρώποι που για άλλα προσδοκούσες,
βοήθεια ζητάς μα που να βρεις;
και πάλι μόνος αν μπορείς κι αν δεν μπορούσες.


Και όλο ζητάς μιαν αφορμή
να βρεις διέξοδο, να δώσεις μια λύση,
μα όταν δραπετεύει η ψυχή
σεργιάνι βγαίνει η θλίψη.
 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου